BÖLÜM 1

1. Yoşiya Yeruşalim'de Rab için Fı­sıh Bayramı'nı kutladı. Birinci ayın on dördüncü günü Fısıh kurbanı kesti.

2. Kâhinleri bölüklerine göre ayı­rarak Rab'bin Tapınağı'nda hizmet et­mek üzere görevlendirdi.

3. İsrail'in ta­pınak görevlileri Levililer'e, "Kendi­nizi Rab'be adayın, Antlaşma Sandığı'nı Davut oğlu Kral Süleyman'ın yap­tırdığı tapınağa koyun" dediler,

4. "Bun­dan böyle onu omuzlarınızın üzerinde taşımayacaksınız. Şimdi Tanrınız Rabbe ve O'nun halkı İsrail'e hizmet edin. Aile ve boylarınıza göre hazırlanın.

5. İs­rail Kralı Davut'la oğlu Süleyman'ın yazılı talimatları uyarınca hazırlanın. Kardeşleriniz İsrail halkının hizmetçi­leri olan siz Levililer, atalarınızın bö­lük sırasına göre tapmakta sıraya gi­rin.

6. Fısıh kurbanlarını kesip kardeş­leriniz için hazırlayın. Fısıh Bayramını Musa'ya bildirilen Rab'bin buy­rukları uyarınca kutlayın"

7. Yoşiya halka, hazır olan otuz bin kuzuyla oğlak, üç bin sığır verdi. Bun­lar söz verdiği gibi, krallığın mülkün­den halka, kâhinlere ve Levililer'e ve­rilmişti.

8. Tanrı'nın Tapınağı'nın yöne­ticileri olan Hilkiya, Zekeriya, Yehiel Fısıh kurbanı olarak kâhinlere iki bin altı yüz kuzuyla oğlak, üç yüz sığır ver­diler.

9. Yekonya, Şemaya'yla kardeşi Netanel, Levililer'in önderleri Haşavya, Okiel ve Yozavat da Fısıh kurbanı olarak Levililer'e beş bin kuzuyla oğ­lak, yedi yüz sığır bağışladılar.

10. İşte olanlar şöyle oldu. Musa'nın yasası uyarınca Rab'be sunu sunmak için halkın önünde uygun şekilde gi­yinmiş olan kâhinlerle Levililer sıraya girdiler. Mayasız ekmekten yediler, boylarına

11. ve ailelerine göre dizildi­ler. Bu onların sabahleyin yaptıklarıy­dı. 

12. Onlar kurallara uygun olarak, istenildiği gibi Fısıh kurbanını ateşte kızarttılar, pirinçten kap ve kazanlar içinde hoş koku yayarak kaynattılar,

13. Onları tüm halka dağıttılar. Daha sonra, kendileri ve Harun soyundan kardeşleri olan kâhinler için Fısıh'ı hazırladılar.

14. Çünkü gece yarısına ka­dar kâhinler yağ sunmakla uğraşıyor­lardı. Bu yüzden Levililer kendileri için, Harun'un soyundan olan kardeş­leri kâhinler için onu hazırladılar.

15. Asaf'ın soyundan gelen ezgiciler Da­vut, Asaf, Zekeriya ve kralı temsil eden Eddinus tarafından düzenlenen kural­lara uygun olarak yerlerini almışlardı.

16. Her kapıda bir nöbetçi vardı. Hiçbi­ri, kardeşleri Levililer onlara Fısıh'ı hazırladıkları için, nöbetlerinden uzak­laşmaya gerek duymadı.

17. Böylece Rab'be sunulan kurban­larla yapılması gereken şeyler o gün tamamlandı: Fısıh kutlandı.

18. Kral Yoşiya'nın buyruğu uyarınca, kur­banlar sunaklar üzerinde Rab'be su­nuldu.

19. O anda orada hazır bulunan İsrail halkı Fıshı ve yedi günlük Ma­yasız Ekmek Bayramı'nı kutladı.

20. peygamber Samuel döneminden bu yana, İsrail'de hiçbir Fısıh bu şekilde kutlanmamıştı.

21. İsrail krallarından hiç­biri Yoşiya'nın, kâhinlerin, Levililerin, Yahuda'yla İsrail halkının tümü­nün kutladığı gibi bir Fısıh Bayramı kutlamamıştı.

22. Bu Fısıh, Yoşiya'nın krallığının on sekizinci yılında kut­landı.

23. Bütün yüreğiyle Rab'bin ar­dınca gittiğinden, Rab ondan hoşnut kaldı.

24. Yoşiya'nın yaptığı öbür işler, Rab'be bağlılığı, uygulamaları, Rab'be karşı günah işleyenlerin öyküsü kay­dedildi. Bu halk, tüm öbür ulus ve krallıklardan daha çok günah işledi, Tanrı'yı öfkelendiren çok işler yaptı. Tanrı'nın yargısı da onların üzerine geldi.

25. Yoşiya bütün bu işleri bitirdikten sonra Mısır Kralı Firavun Karkamış'ta, Fırat Irmağı'nda savaşa hazırlandı. Yoşiya onunla savaşmak için yola koyuldu.

26. Mısır Kralı Yoşiya'ya şu ha­beri yolladı: "Ey Yahuda Kralı, be­nimle senin aranda bir anlaşmazlık yok.

27. Benim savaşım Fırat'ta oldu­ğundan, Rab Tanrı tarafından senin üzerine gönderilmedim. Şimdi Rab benimle! Rab beni destekliyor! Kena­ra çekil ve Rab'be karşı gelme."

28. Ne var ki, Yoşiya savaş arabası­nı geri çevirmedi, onunla savaşmak üzere yola koyuldu. Rab'bin Peygam­ber Yeremya aracılığıyla bildirdiği söz­lere aldırış etmedi.

29. Megiddo Ovasın'da onunla savaşa girdi. Komutan­lar Kral Yoşiya'ya karşı geldiler.

30. Kral görevlilerine, "Çok yaralıyım, beni savaştan uzaklaştırın" dedi. Gö­revlileri anında onu savaş alanının dı­şına çıkardılar.

31. Onu ikinci savaş ara­basına bindirdiler. Yeruşalim'e götü­rüldü, orada öldü, atalarının mezarlı­ğına gömüldü.

32. Bütün Yahuda Yoşi­ya için ağladı. Peygamber Yeremya Yoşiya için bir ağıt yazdı. Önderler, kadın erkek herkes onun için ağıtlar okudu. Bundan böyle o gün, tüm İs­rail halkınca ağıtlar okunacağı, yas tu­tulacağı buyruldu.

33. Bu olaylar, Yahu­da krallarının tarihinde yazılıdır. Yo­şiya'nın her bir eylemi, görkemi, Rabbin yasasına saygısı, onun önceden yap­tıkları ve şimdi bu anlatılanlar İsrail ve Yahuda krallarının tarihinde yazılıdır.

34. Yahuda halkı babası Yoşiya'nın yerine oğlu Yehoahaz'ı kral yaptı. Yehoahaz yirmi üç yaşında kral oldu.

35. Yahuda ve Yeruşalim'de üç ay krallık yaptı. Daha sonra Mısır Kralı onu Yeruşalim'deki tahtından indirdi.

36. Halkı yüz talant gümüşle bir talant altın ödemekle yükümlü kıldı.

37. Mı­sır Kralı, Yehoahaz'ın kardeşi Yehoyakim'i Yahuda'yla Yeruşalim üzeri­ne kral yaptı.

38. Yehoyakim soyluları zindana attı, kardeşi Zarius'u yakalat­tırıp Mısır'dan geri getirdi.

39. Yehoyakim yirmi beş yaşında kral oldu ve Yeruşalim'le Yahuda'da krallık yaptı. Rab'bin gözünde kötü olanı yaptı.

40. Babil Kralı Nebukadnessar ona karşı geldi. Onu yüksek rüt­beli komutanlarıyla kuşattı, tunç zincirlerle bağlayıp Babil'e götürdü.

41. Nebukadnessar Rab'bin bazı kutsal kaplarını aldı, onları Babil'deki kendi tapınağına taşıyıp orada sakladı.

42. Yehoyakim'in yaptığı öbür işler, iğrenç­likleri, hakkında söylenenler kralların tarihinde yazılıdır.

43. Yerine oğlu Yehoyakin kral ol­du. Kral olduğunda on sekiz yaşın­daydı.

44. Yeruşalim'de üç ay on gün krallık yaptı. Rab'bin gözünde kötü olanı yaptı.

45. Böylece bir yıl sonra Nebukadnessar onu ve Rab'bin kutsal kaplarını Babil'e getirtti.

46. Sidkiya'yı Yahuda ve Yeruşalim Kralı yaptı.Sidkiya yirmi bir yaşında kral ol­du ve on bir yıl krallık yaptı.

47. O da Rab'bin gözünde kötü olanı yaptı. Rabbin sözünü bildiren Peygamber Yeremya'yı dinlemedi.

48. Sidkiya Tanrı adıyla kendisine bağlı kalacağına ant içiren Kral Nebukadnessar'a başkal­dırdı. İnat edip İsrail'in Tanrısı Rab'bin buyruklarına sırt çevirdi.

49. Üstelik kâ­hinler ve halkın önderleri de öteki ulus­ların törelerine uyarak iğrençlik yaptı­lar. Rab'bin Yeruşalim'de kutsal kıl­dığı tapınağı kirlettiler.

50. Bu yüzden atalarının Tanrısı ulaklar vasıtasıyla onları sürekli uyardı. Çünkü O, halkı­nı esirgeyip kendi tapınağını korumak istiyordu.

51. Fakat onlar Tanrı'nın ulaklarıyla alay ettiler, Rab'bin peygam­berlerini aşağıladılar.

52. Sonunda Rabbin öfkesi halkına karşı alevlendi, Kildan Kralı'nı onların üzerine gönderdi.

53. Babilliler gençleri tapınakta kılıçtan geçirdiler. Ne delikanlıya, ne gence, ne de yaşlıya acıdılar. Rab İsrail hal­kını düşmanlarının eline teslim etti.

54. Babilliler tapınağın büyük küçük bü­tün eşyalarını, önderlerin hazinelerini alıp Babil'e taşıdılar.

55. Rab'bin Tapınağı'nı ateşe verdiler. Surları yerle bir edip kulelerini yaktılar.

56. Bütün o göz kamaştırıcı değerli şeyleri tamamen yok ettiler. Nebukadnessar kılıçtan kur­tulanları Babil'e sürdü.

57. Bunlar Pers Krallığı egemen oluncaya dek onun oğullarının köleleri olarak yaşadılar. Böylece Rab'bin Yeremya aracılığıy­la bildirdiği söz yerine geldi: "Ülke tutulmayan Şabat yıllarını tamamlayın­caya, yetmiş yıl doluncaya dek ıssız kalıp dinlenecek."